خورشید هر روز «جان خویش را می‌سوزد» ،تا «جهان پریش را بیفروزد».
ولی مردم در «شایایی شبانگاه»،«زیبایی ماه» را
با «شیوایی می‌سرایند» و با «شیدایی می‌ستایند».
روشنگر نیز در میان «جمع تیره‌روزان» چون «شمع سوزان»،
با «وارستگیِ بیش»،همۀ «هستیِ خویش» را
«آگاهانه می‌گدازد»،تا واپس‌ماندگان را «صمیمانه بسازد».
بیاییم «ساختن را بشناسیم» و از «گداختن نهراسیم»!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
شایایی:شایسته بودن
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
