ساختار نهادی نظام بر علیه تولید و به نفع سوداگری

اقتصاددان : دکتر فرشاد مؤمنی:  نشانه های درونی شدن وابستگی

1️⃣ رویه های متناقض وزارت صمت:
در شرایطی که برای دفاع از تولید ملی نیاز است وزیر صنعت برنامه ارتقا تولید صنعتی ارائه کند و ضمانت‌ گر کیفیت محصولات داخلی شود. ادر عمل، بر واردات خودروهای لوکس خارجی تمرکز می شود!!

برای هیچ کشوری کیفیت تولید یک شبه ایجاد نمی شود‌. حکومت باید هشیار باشد و فاسد نباشد تا یک برنامه اعتلای بنیه تولید طراحی کند تا اینها به تدریج بر کیفیت خودشان بیفزایند.

2️⃣ السابقون سابقون اولئک المقربون فی ترویج واردات:
چه سران قوا و چه مثلا مسئولان کلیدی کشور بزرگ ترین افتخار خودشان را این می دانند که از همدیگر در اعلام زودتر ترویج واردات و گشایش های وارداتی سبقت بگیرند. خدا شاهده این شرم آور است‌.
اصلا انگار در آن کانون هایی که باید بزرگ ترین نیروی محرکه توسعه باشند؛ هیچ بویی از توسعه وجود ندارد!!
سوال از سران سه قوا و آقای رئیس جمهور و وزیر صمت درباره استراتژی اقتصادی مرتبط با مذاکرات:
اگر احیانا بخشی از درآمدهای ارزی ایران افزایش پیدا کرد، دوباره می خواهید برنامه ترویج کالاهای لوکس و تجملی را در دستور کار قرار بدهید؟!!
الان این همه مثلا حرف های عجیب و غریب زده می شود که آقا نمی دونم سیل تقاضا برای سرمایه گذاری در ایران از خارج سرازیر می شود!! حالا صرف نظر از اینکه خود این خبر چقدر راست و چقدر دروغ هست. برای اینکه کشور درگیر تبعات مفهوم نفرین منابع و بیماری هلندی نشود. نظام تصمیم گیری باید بتواند برنامه ای برای گزینش و کانالیزه کردن سرمایه خارجی داشته باشید تا کشور در دام مناسبات ضدتوسعه و غیرمولد و سوداگرانه گرفتار نشود.
3️⃣ ساختار نهادی به صورت نظام وار بر علیه تولید و به نفع سوداگری:
چشم انداز بازدهی سرمایه گذاری در رشته فعالیت های مختلف به ترتیب سکه، طلا، سها، ارز و زمین و ساختمان است. هیچ ردی از تولید کننده ای وجود ندارد.
در سال سرمایه گذاری مرتب وعده شوک درمانی های جدید می دهند. یعنی با با بی ثباتی و التهاب و رونق بخشی به مافیای سوداگری اساسا تولید را از صرفه می اندازند.
ریچارد الیوت بندیک در کتاب تامین مالی صنعتی در ایران(1960-1336):
تا زمانی که ایرانی ها از طریق تجارت پول پررونق یعنی رونق نزول خوری و رونق سوداگری و سفته بازی روی مسکن و مستغلات می توانند درآمدهای سرشار و بی زحمت پیدا بکنند کسی سراغ سرمایه گذاری تولیدی در ایران نخواهد رفت. ایران محال است که صنعتی شود. و چقدر تلخ و غم انگیز است که هنوز هم در روی همان پاشنه می چرخد..

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

 

ع

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

3 × 5 =