جعفر بخشی بی نیاز روزنامه نگار و عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : یارانه ی خیلی ها قطع شده. همان یارانه ای که چند عدد تخم مرغ با کمی گوجه و نان را پوشش میدهد تا فقط دو سه شب یک نفر گرسنه نخوابد. یارانه ای هم که دیگران می گیرند صدقه است و از کمک های معیشتی و خیرخواهانه بسیار فاصله دارد. ورنه این رقم توهینی ست به قداستِ یارانه که پشتش کلی منت خوابیده و گویی از سر ترحم پرداخت می شود. به مردمی که برخی از آنها اموراتشان با همین چندر غاز یارانه سپری می شود. گفته بود در حالیکه نهادهای مذهبی و فرهنگی در کشور روزانه میلیاردها تومان بودجه مستقیم از محل درآمدهای دولت دریافت می کنند ؛ به این حد کفایت نکرده اند و با گنجاندن بندهای جدیدی در ردیف های مصرفی یارانه ها مستقیم و بدون تعارف دست در سفره کمک های معیشتی دهک های پایین تر برده اند و با اشتهای سیری ناپذیرشان هر روز خانواده های بیشتری را از دریافت این کمک ها محروم می کنند.
همین حالا نزدیک به ده میلیون نفر از یارانه بگیران از دریافت یارانه کنار رفته اند و روی اسمشان خط خورده و این طور که دارد پیش می رود این رقم تا پایان سال به حدود ۱۸ تا ۲۰ میلیون نفر خواهد رسید. بالغ بر ۷۰ هـزار میلیارد تومان بودجه به نهادهای فرهنگی در کشور تعلق می گیرد تا بر اساس این دریافت های نجومی در بخش های تربیتی ؛ اصلاحی و فرهنگی عامه ی مردم ایران را به صراطِ مستقیم و اعمالِ صالحیه تشویق و ترغیب کنند و ایرانیان را به زور که هم شده در صفِ بهشتیان قرار دهند. نهادهایی که همگان به ضعفِ عملکرد و مدیریت شان اذعان کامل دارند و می دانند که این بودجه ها تمام مصارفِ شخصی دارد تا عمومی و مردمی. طبیعی ست که دولتِ کریمه و خدمت گذار که شعارهای واهی سر می دهد ؛ برای جبران کسری بودجه هم حذف یارانه مردم را در دستور کار قرار دهد و هم برای افزایش نرخ بنزین نقشه های شوم بکشد.
وقتی دولت در مهار تورم و گرانی عملا عاجز و ناتوان است و نمی تواند و این کارآیی را ندارد که مسیر عقلانی تری را برای بهبود اوضاعِ اقتصادی کشور بردارد و این وضعیت نابسامان را بسامان کند ؛ باید ببیند دیوار چه کسی یا کسانی کوتاه تر است تا از آن بالا رفته و از روی آن بپرد. اگر فقط هزینه های نجومی همین نهادهای تبلیغی و فرهنگی که بر طبل های خالی کوبیدند و جز صدا چیزی نداشتند قطع شود و بسیاری از پرداختی ها با حساب کتاب خرج شود ؛ بی تردید می شود همین نصف و نیمه جان را هم احیاء کرد و نگذاشت این اقتصاد لجام گسیخته از هم بپاشد و فرو بریزد. اما همه می دانیم این فقط یک رویایِ خواب آلود است و این اقتصاد ؛ و این تورم ؛ و این وضعیت به این زودی ها اصلاح نخواهد شد. گلوله هایی که مردمِ ضعیف را هدف قرار داد و زندگی شان را به دره ی سقوط انداخت. زوری که به مردم رسید و فقط بلد بود مردم را له کند.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
