هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه»،
«محکوم به فنا» است،گرچه «معصوم از خطا» باشد.
در اینجا فضیلت، «جُرم است و جریمه» دارد
و رذیلت،نه «ذمّ است و نه ذمیمه» دارد.
در این جا «به نُدرت» می توان به «قُلّۀ قدرت» نزدیک شد،
مگر با «حیلۀ چاپلوسی» و «وسیلۀ دستبوسی».
در این شهر نه تنها از «دین الهی» و «آیین آگاهی»،
بلکه حتّی از هر «مزار حماسی»،یک «ابزار سیاسی»می سازند
و از آن «سود می جویند» و «راه رکود می پویند»!
هر «زاده» می تواند «آزاده» باشد،
ولی در این دیار «بردگی زمینه» دارد و «آزادگی،هزینه».
بیاییم از هر «زادۀ کور» یک «آزادۀ فکور» بسازیم
و از هر «افتادۀ نومید»،یک «ایستادۀ فردید»!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
ذمّ: نکوهیدن،بدگویی،بدگفتن
ذمیمه: نکوهیده،زشت،ناپسند
فردید: فرادید،بلندنظر
