بومی زدایی بی “سر و صدا” ، رویکرد مدیریت جدید منطقه ویژه پارسیان
زینب نورالدینی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : “ساعت ۸ صبح به مدرسه شورا رفتم و پس از بررسی گزارشات آقای لطیف صفری نماینده اسلام آباد غرب به دفترم آمد و مطالب زیادی از آنجا گفت ،هدف اصلی گلایه از این بود که مسئولان برای کارهای منطقه از بومیان استفاده نمی‌کنند. این مطلب را بلوچستانی‌ها و بختیاری‌ها و … هم می‌گویند”!
[ عبور از بحران- کارنامه و خاطرات هاشمی رفسنجانی- سال ۱۳۶۰]
عدم استفاده و چهره گرفتن از نیروهای بومی ،که در مواردی حتی نیروی کار ساده را نیز شامل می‌شود؛ حکایت آشنای سالیان اخیر در مناطق مختلفی است که از قضا ز عقب ماندگی‌های تاریخی نیز در رنج هستند و در این میان به جرات می‌توان گفت که هرمزگان با همه داشته‌ها و توانمندی‌های معنوی خود، سرآمد این مناطق محسوب می‌شود که با وجود همه قول و قرارهای مسئولان عالی بومی رفع این نقیصه، همچنان اندر خم همان پس کوچه‌های سابق مانده است!
تاکید و اصرار برای استفاده از نیروهای بومی و ماندگار فقط مختص فعالان اجتماعی نبوده در طول سال‌های اخیر و در دولت‌های مختلف نیز همواره شاهد تاکید و توجیه سئولان عالی رتبه در این باره بوده‌ایم اما با وجود تمام این سفارش‌ها و دستورها!
و در نهایت ناباوری شاهد استمرار وضعیت سابق و حضور مدیران غیر بومی و پروازی در راس شرکت‌ها و موسسات می‌باشیم.
اینکه چگونه با وجود توصیه‌های مسئولان عالی اجرایی برای اصلاح روندهای مدیریتی همچنان شاهد حضور مدیران پروازی می‌باشیم، نکته‌ای است که می‌بایست مورد بررسی قرار بگیرد.
در این میان به نظر می‌رسد انتخاب مدیران، نه بر اساس الزامات سیستمی و برنامه‌های اتاق‌های فکر که نتیجه حضور افراد در گعده‌های سیاسی و اجتماعی و مناسبات دوستانه بوده و به همین دلیل است که با پایان یافتن حضور یک فرد در یک مسئولیت شاهد حضور وی در مسئولیتی دیگر می‌باشیم به باور ناظران و صاحب نظران اجتماعی نتیجه حضور مدیران پروازی نه تنها منجر به موفقیت‌های راهبردی مجموعه تحت مدیریت نخواهد شد، بلکه سرخوردگی نیروهای بومی و ماندگار منطقه را نیز به دنبال خواهد داشت و کمترین آسیب چنین وضعیتی ؛ ناامیدی نیروهای با انگیزه و صاحب صلاحیت بومی از قرار گرفتن در مسیر رشد و تعالی و در نهایت از بین رفتن سرمایه‌های اجتماعی خواهد بود نمونه چنین امری را امروز می‌توان در منطقه ویژه اقتصادی پارسیان به وضوح مشاهده کرد در آخرین تغییر و تحول مدیریتی حدود ۸ ماه پیش روی داد، مدیر پروازی برای تصدی بزرگترین منطقه ویژه اقتصادی هرمزگان برگزیده شد که نگاهی به عملکرد هشت ماهه وی موجب بهت و حیرت می‌گردد.
در این میان جدای از ضعف‌های مدیریتی و عدم حضور مستمر در حوزه تحت مسئولیت، اعمال فشار به نیروهای بومی برای خود استعفایی و جایگزین ساختن نیروهای غیر بومی در حوزه‌ها و مسئولیت‌های مختلف، بهت ناظران اجتماعی و رسانه‌ای را موجب شده است.
اصرار و تلاش مستمر برای کنار گذاشتن نیروهای شایسته بومی و استفاده از نیروی غیر بومی در کنار دیگر ضعف‌ها و مشکلات مدیریتی در شرایطی اتفاق می‌افتد که مقامات ارشد مسئول به ویژه در استان کمترین واکنشی در این باره به عمل نیاورده‌اند!
تردیدی نیست که عدم برخورد اداری با مدیرانی که چنین رویکردی دارند موجب تسری و گسترش هرچه بیشتر چنین افعال و رفتارهایی خواهد شد آن هم در شرایطی که مسئولان عالی رتبه اجرایی مرتب بر استفاده از نیروی بومی و ماندگار به ویژه نیروهای جوان ، متخصص و کارشناس تاکید می ورزند.
در این میان باید پرسید در شرایطی که حتی نیروی کارشناس و متخصص بومی و ماندگار فرصت و مجال برای عرض اندام و کسب تجربه پیدا نمی‌کنند چگونه می‌توان امیدوار به “کادرسازی” و افزایش توان مدیریت بومی بود؟!
نکته حائز اهمیت در این است که مدیرانی چون مدیر فعلی منطقه ویژه پارسیان با استخدام و بهره بردن از منسوبان و نزدیکان چهره‌های با نفوذ نظیر آنچه که در جریان استخدام برادرزاده یکی از نمایندگان مجلس پیش آمد عملاً خود را از زیر تیغ حسابرسی بیرون کشیده بیمه می‌کند و بدین ترتیب حاشیه امنی برای خود ایجاد می‌کند که نتیجه آن چیزی نیست جزء ایجاد گسل‌های اجتماعی و بی‌اعتمادی اجتماعی!.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
