«عرش برین بر زبرین» است و «فرش زمین،زیرین».
آن بر «زبر والای جهان» است و این به «زیر پای انسان».
زیرا آسمان «آبی یکرنگ» است و فرش،«سرابی رنگارنگ».
بیاییم از «سیمای انسان» و «سرای جهان»
«رنگ نیرنگی را بزداییم»و آن را به «فرهنگ یکرنگی بیاراییم».
شفیعی مطهر
