موسسه کشور‌های عربی خلیج فارس مستقر در واشنگتن در مقاله‌ای به بررسی روابط ایران و عربستان به‌ویژه پس از حمله موشکی ایران به پایگاه آمریکایی العدید قطر پرداخت و نوشت: در فضایی که ناپایداری منطقه‌ای رو به افزایش است، دوام گشایش در روابط ایران و عربستان به‌عنوان منبعی نادر از ثبات در خاورمیانه تبدیل شده است. اینکه این روند توانسته شوک‌های شدید ماه ژوئن – از جمله درگیری بزرگ ایران و اسرائیل، حملات هوایی آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران و حمله تلافی‌جویانه ایران به پایگاه هوایی العدید قطر – را پشت سر بگذارد، نشان‌دهنده تمایل ادامه‌دار هر دو کشور برای اجتناب از رویارویی مستقیم و حفظ تعادلی حداقلی در روابط است.

به گزارش اقتصاددان به نقل از دنیای اقتصاد  ،  با‌این‌حال، این تعادل بسیار شکننده است. اگر آتش‌بس لرزان ایران و اسرائیل فروبپاشد و درگیری در سراسر خاورمیانه شدت گیرد، آزمون واقعی درک متقابل عربستان و ایران ممکن است هنوز در پیش باشد. تنش‌زدایی عربستان و ایران تا اینجا همان چیزی را محقق کرده که هر دو طرف از توافق دیپلماتیک تاریخی امضاشده در پکن در سال ۲۰۲۳ انتظار داشتند. این توافق که عملا به‌عنوان یک پیمان عدم‌تجاوز عمل می‌کند، هدف اصلی خود را برآورده ساخته است.

برای عربستان که مشتاق پیشبرد چشم‌انداز ۲۰۳۰ و کاهش ریسک‌های ناشی از ادراک تهدید از ایران است، ازسرگیری روابط دیپلماتیک با تهران اقدامی راهبردی بود که هدف آن ایجاد ثبات بیشتر هم در داخل پادشاهی و هم در سطح منطقه‌ای بود. برای ایران، هدف اصلی این بود که اطمینان یابد ریاض نه از تلاش‌های بین‌المللی برای منزوی کردن یا تحت فشار قرار دادن تهران حمایت کند و نه نقشی در هرگونه اقدام نظامی احتمالی آمریکا یا اسرائیل علیه خاک ایران داشته باشد. تهران همچنین روابط تجدیدشده با عربستان را مسیری برای کاستن از انزوای نسبی خود در جهان عرب و در نتیجه بهبود جایگاهش در سطح جهانی می‌دانست.