زیست پیامبرانه
او جبرئیل نیست،ولی می‌کوشد برای مردم این شهر پیام نور می‌آورد و کلید باغ بلور.
او نوح(ع) نیست،ولی چونان نوح، می‌کوشد کشتی مکتب خدا را در گرداب‌های پریشانی ناخدایی می‌کند
و زورق اندیشۀ جوانان را در دریاهای طوفانی راهنمایی نماید.
او ابراهیم (ع) نیست،ولی خلیل‌وار می‌کوشد تندیس‌های درونی و بت‌های بیرونی را درهم شکند
و زنجیرهای بردگی و اسارت نفسانی را از هم گسلد.
او موسی(ع) نیست،امّا کلیم‌وار تلاش می‌کند رنجدیدگان ره‌گم‌کرده را راه نماید و تارک فراعنه را به خاک بساید.
بر فراز نیل،پُل می‌سازد و بر سینۀ سینا گُل می‌کارد.
او عیسی (ع) نیست،ولی مسیح‌وار سعی می‌کند دل‌های مُرده را حیات بخشد و جان‌های افسرده را نجات.
می‌کوشد در کالبد دل مُردگان ،جان بدمد و در دل افسردگان،ایمان.
او ایّوب(ع) نیست،ولی تلاش می‌کند ایّوب‌وار در برابر سختی‌ها صبور باشد و در مقابل بلایا،شکور.
جام بلا را شاکرانه می‌نوشد و پیام خدا را جانانه می‌نیوشد.
او یعقوب(ع) نیست، ولی می‌کوشد یعقوب‌گونه فراق یوسف‌های شهید را تحمُّل کند
و در نوشیدن جام بلا بر خدا توکُّل نماید.
او یوسف(ع) نیست،ولی می‌کوشد یوسف‌وار سپیده را صفا بیاموزد و حیات را حیا.
به عصمت پگاه است و به معصومیّت نگاه.
او محمد(ص) نیست،ولی تلاش می‌کند پیامبرگونه با جور و جهل و جفا بجنگد
و شکوفه‌های صلح و صفا و وفا را بپرورد.
پیامش وابستگی به خداست و کلامش وارستگی از دنیا.
زلال قرآن از زبانش می‌تراود و فروغ حدیث از بیانش می‌تابد.
او علی(ع) نیست،ولی می‌کوشد علی‌وار برای بیان حق بسوزد،تا انسان‌های حقگو را بسازد.
او با قاسطین ،مارقین و ناکثین زمان در جبهه‌ای به فرصت هستی درمی‌آویزد
و ریشه‌های اوهام و رشته‌های ابهام را از هم می‌گسلد.
ادامه دارد…
