گندُم را «زیر خاک» و «اسیر مغاک»می‌کنند
و در «پگاه پویش می‌رویَد» و «راه رویِش را می‌پویَد»
و یک «دانه»،ده‌ها «دُردانه»می‌زاید.
وقتی گندُم را با «تَنگ‌وتاب» به زیر «سنگ آسیاب»می‌برند،
با «گاردی سدید» به صورت «آردی سپید» درمی‌آید.
وقتی آن را چون «سیاوَش» به «آتش»می‌کشند،
«رُخ تافته» و «تناسُخ یافته»
و «نان» می‌شود و به «انسان،جان»می‌بخشد.
زیرا گندم هم در «ذات»هوده دارد و هم در «صفات».
ما «مردُم» نه کم از «گندُم»،
که «بهترین پدیده» و «برترین آفریده» هستیم.
شفیعی مطهر
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
گارد: نگهبانی،پاسبانی،پاسداری،پاسدار،نگهبان
سدید: محکم،استوار،راست و درست
تناسُخ: خروج روح از کالبدی و ورود به کالبد دیگر
