در افتادن با کشوری که بیش از صد بمب اتمی دارد کار اشتباهی‌ست
رویکرد جمهوری اسلامی به اسرائیل در همه این سال‌ها و به ویژه طی روزهای اخیر به نحوی است که انگار نمی‌داند اسراییل بین صد تا دویست سلاح اتمی دارد.
من واقعا تعجب می‌کنم از این همه بی‌توجهی مسئولان به امنیت ملی کشور در منازعه‌ای که با یک کشور خارجی شروع کرده اند و بی محابا به صورت مدام دارند نفت روی آتش این منازعه می‌ریزند.
جمهوری اسلامی هنوز فاقد بمب اتمی است و طبیعتاً در منازعه با کشوری که دویست بمب اتمی دارد باید محتاطانه عمل کند.
اما من هرگز شاهد چنین احتیاطی در سران حکومت نبوده‌ام.
روحیه انتحاری و شهادت‌طلبانه انقلابی بر رویکرد سیاسی جمهوری اسلامی در قبال اسرائیل غلبه دارد و این چیز بسیار خطرناکی است.
سران سیاسی و نظامی جمهوری اسلامی در این سال‌ها به صورت مستمر و به صراحت اسرائیل را تهدید به نابودی و تهدید به شلیک انواع موشک ها کرده‌اند.
جمهوری اسلامی در برخورد با اسرائیل سیاست «بازی با اتش» یا به قول انگلیسی ها «بریکسمن‌شیپ» را در پیش گرفته است یعنی طرف مقابل را تا سر حد نابودی و تمامیتش تهدید می‌کند تا طرف نهایتا جا بزند و عقب نشینی کند.
اما این سیاست در زمانی می‌تواند کاربرد داشته باشد که نیروی نظامی شما برابر یا بیشتر از نیروی نظامی طرف مقابل باشد.
نمونه‌اش تقابل هسته‌ای شوروی و آمریکا در شصت و سه سال پیش که دو ابرقدرت متوسل به سیاست بازی با آتش در قبال یکدیگر شدند و جهان را تا آستانه نابودی اتمی پیش بردند که البته نهایتا شوروی که شروع کننده این بازی خطرناک بود جا زد و موشک های اتمی خود را از کوبا جمع کرد.
اما نکته حیرت آور درباره جمهوری اسلامی این است که سیاست مذکور را در حالی علیه اسرائیل دارد به کار می‌بندد که از حیث سلاح اتمی در حد صفر است.
البته جمهوری اسلامی نیروهای نیابتی خود را در اطراف اسرائیل دارد اما این نیروها موقعی که کار به تقابل همه جانبه ایران و اسرائیل برسد، هرگز توان برابری با توان هسته‌ای اسرائیل را ندارند، لذا در پیش گرفتن سیاست «بریکسمن‌شیپ» در قبال اسرائیل می‌تواند برای موجودیت ایران خطرناک باشد.
بدی این سیاست که مبتنی بر بلوف و تهدید است این است که هر لحظه وقوع یک یا چند حادثه غیرمترقبه می‌تواند به فاجعه‌ای عظیم منجر شود.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
