هر پگاه نو با یک نگاه نو
در «حکومت بیداد» و «حاکمیّت استبداد»،
افرادِ «رانده از حصرِ حَجَر» و «جامانده در قصرِ قَجَر» را
هر «روزی» با «رموزی»
در «مردابِ عَفِن خرافات» و «منجلاب مُتعفِّن موهومات»
بدون هیچ «گفتگوی نغزی»، «شستشوی مغزی» می دهند.
اینان گاه «صفحه ای بی معانی» از «صحیفه ای آسمانی» را می خوانند،
ولی «اسیر تقلید»اند و «درگیر تجوید»!
«آیۀ فهم» در «سایۀ وهم»،
«رنگ می بازد» و از آن «سنگ می سازد»!
و بدین گونه «شمع خرد را می میرانَد» و «جمع بخرد را می رنجانَد»!
