آن جا که «تدلیس، یار» است و «پُلیس،بسیار»،
«دنیّت،ارزان» است و «امنیّت،لرزان»!
در شهری که «بیعار،زیاد» است و «بیمار درحال ازدیاد»،
«طبیبان برای پول»کارمی‌کنند و «عوامفریبان برای تیول»!
در دیاری که «رسانه‌ها یار حکومت»اند و «خزانه‌ها در اختیار حاکمیّت»،
مسئولان برای مردم «یوغ می‌جویند» و «دروغ می‌گویند».
در سرزمینی که «توهُّم،آیین» شده و «مردم بی‌دین» ،
«اهل منابر،فاسد»اند و «مَهلِ مقابر،کاسد».
در روزگاری که «دستبوسی،رواج»دارد و «چاپلوسی،حراج»،
«احمق‌ها،مسئول»اند و «برحق‌ها،معزول»!
در کشوری که «پینۀ پیشانی» و «پیشینۀ پریشانی» ارزش دارد،
«لاشخور از انبانِ آخور»می‌خورد و «تحجُّر،نانِ تظاهُر»!
و در هر جامعه که «شهریاران، سرمستند»،«شهروندان،تهیدست‌اند»!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃
یوغ: چوبی که موقع شخم‌زدن روی گردن گاومی‌گذارند
دنیّت:پستی،حقارت
تدلیس: عوام‌فریبی
کاسد: بی‌رونق،ناروا،بی‌رواج
مَهل: نرمی و آهستگی
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
