دکترسیدحسین موسویان استاد دانشگاه پرینستون با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت :وزیر خارجه آلمان دیدگاه‌های افراطی دارد. با این سیاستها، برلین جایگاه خود را بعنوان یک بازیگر اصلی در ایجاد صلح و امنیت از دست داده است.
- سیاست جاری آمریکا و اروپا مبنی بر تحریم‌های بیشتر علیه ایران، راه حل نیستند، تنها راه دیپلماسی است.
- دلیل اصلی حملات جنگ طلبها علیه من، فعالیت هایم درجهت صلح بین ایران و همسایگانش، ایالات متحده و اتحادیه اروپاست
توضیح بنیاد کوربر: از زمان تأسیس خود، بنیاد Körber به گفتگو متعهد بوده است، بر اساس شعار بنیانگذار ما، کورت آ. کوربر «با یکدیگر صحبت کنیم، نه درباره یکدیگر». هدف ما بررسی زمینه‌های اقدام سیاسی و کمک به تفاهم بین‌المللی، به‌ویژه در زمان‌های بحران حاد و درگیری است. حمله بی‌سابقه ایران به اسرائیل و بحران هسته‌ای ایران، نگرانی‌هایی را در مورد تشدید بیشتر تنش‌ها وخطر بی‌ثباتی منطقه‌ای برانگیخته است. در همین حال، هیچ پایانی برای جنگ اسرائیل علیه حماس که ناشی از کشتار حماس علیه غیرنظامیان اسرائیلی در ۷ اکتبر ۲۰۲۳ بود، دیده نمی‌شود. وضعیت فاجعه‌بار انسانی در غزه روز به روز بدتر می‌شود. چرا حسین موسویان، متخصص امنیت خاورمیانه و سیاست هسته‌ای در دانشگاه پرینستون و دیپلمات سابق ایرانی، هنوز به دیپلماسی برای منطقه‌ای در آستانه بحران اعتقاد دارد.
متن مصاحبه:
بنیاد کوربر: آقای موسویان، رئیس‌جمهور ایران ابراهیم رئیسی در یک سانحه سقوط هلیکوپتر جان خود را از دست داد. این حادثه چه تاثیری درتغییرات خط مشی سیاسی ایران دارد؟
موسویان: من فکر نمی‌کنم که تغییرات عمده‌ای در سیاستهای داخلی و خارجی ایران رخ دهد. رهبر عالی انقلاب، آیت‌الله خامنه‌ای، اعلام کرده‌اند که ایران به همان سیاستهای دوران رئیس‌جمهور رئیسی ادامه خواهد داد. با این وجود شاید رقابت در انتخابات ریاست‌جمهوری آینده بین اصولگرایان رادیکال و اصولگرایان معتدل باشد. پیروزی اصولگرایان معتدل می‌تواند تنش‌ها بین ایران و غرب را کاهش دهد.
بنیاد کوربر: شما به دلیل اختلاف با رژیم در ایران زندانی شدید. چه اشتباهی مرتکب شده‌اید؟
موسویان: من در سال ۱۳۸۶ درایران بازداشت و زندانی و به جاسوسی برای غرب متهم شدم. اگرچه در نهایت از اتهامات تبرئه شدم، اما دادگاه مرا به دو سال حبس تعلیقی و پنج سال محرومیت از پست دیپلماتیک محکوم کرد، زیرا با سیاست خارجی رئیس‌جمهور آقای احمدی‌نژاد، به‌ویژه سیاست هسته‌ای او، مخالف بودم. آقای احمدی‌نژاد تلاش کرد مرا از وزارت امور خارجه حذف کند. به همین دلیل در سال ۲۰۰۹ مجبور به مهاجرت شدم. منتهی باز هم دوسال قبل یعنی در سال ۲۰۲۲، دادگاه دیگری مرا به ۱۱ ماه حبس محکوم کرد. به همین دلیل حتی نتوانستم در مراسم تشییع جنازه پدرم شرکت کنم.
بنیاد کوربر: پس از ترک ایران، کار علمی خود را در دانشگاه پرینستون آمریکا آغاز کردید. اکنون برخی از اپوزیسیون ایران خواستار اخراج شما به دلیل ارتباطات شما با رژیم ایران هستند. چرا آنها می‌خواهند شما از دانشگاه پرینستون اخراج شوید؟
موسویان: تمرکز من در مدت کار آکادمیک در دانشگاه پرینستون بر چگونگی حل صلح آمیز بحران هسته‌ای ایران، کاهش تنش‌ها بین ایالات متحده و ایران، و برقراری صلح در کل منطقه بوده است. اما نیروهایی وجود دارند که با چنین دیدگاه‌هایی مخالفند. به همین دلیل در طول ۱۵ سال کارم در پرینستون به طور مداوم مورد حمله قرار گرفتم. واقعیت این است که نیروهای جنگ‌طلب، از جمله برخی از اپوزیسیون ایرانی در خارج، خواهان جنگ و تحریم علیه ایران هستند. به همین دلیل است که به من حمله میکنند.
بنیاد کوربر: این افراد همچنین شما را متهم به دخالت در تروررستوران میکونوس برلین و ۲۴ ایرانی در اروپا در زمان سفارت شما در آلمان میکنند.
موسویان: رای ۳۹۸ صفحه‌ای دادگاه برلین (Kammergericht) که در آوریل ۱۹۹۷ صادر شد، منتشر شده و در دسترس عموم است و هر کسی می‌تواند آن را بخواند. در این رای هیچ اتهامی علیه من وجود ندارد. دولت‌های آلمان و اروپا می‌دانند که من هرگز در چنین اموراتی دخیل نبوده‌ام. تمام تلاش‌های من برای بهبود روابط ایران و اتحادیه اروپا بوده است. اکنون برخی از رادیکال‌ها در ایران مرا به مزدوری غرب متهم میکنند و جنگ‌طلبان در ایالات متحده مرا به عنوان مزدوری دولت ایران متهم میکنند. هر دو اشتباه میکنند.
بنیاد کوربر: چگونه به این موضوع واکنش نشان می‌دهید؟
موسویان: من سعی می‌کنم به کار خود ادامه دهم. کتاب‌ها، مصاحبه‌ها و سخنرانی‌های من همگی درباره صلح هستند زیرا من خواهان صلح بین ایران و همسایگانش، ایالات متحده و اتحادیه اروپا هستم.
بنیاد کوربر: به نظر می‌رسد حماس در غزه شکست خواهد خورد، در حالی که روابط ایران و ایالات متحده بسیار پرتنش است.آیا زمان بدی برای صلح نیست؟
موسویان: من فکر نمی‌کنم اسرائیل بتواند حماس را شکست دهد. حماس یک گروه نیست، بلکه یک مکتب فکری متشکل از میلیون‌ها فلسطینی است. با حمله ایران با صدها پهپاد و موشک به اسرائیل، تصور امنیت آهنین اسرائیل فرو ریخت. به همین دلیل فکر می‌کنم نتانیاهو با حمله به کنسولگری ایران در دمشق اشتباه بزرگی مرتکب شد.
بنیاد کوربر: وزیر خارجه آلمان آنالنا بربوک مخالف است. او می‌گوید ایران با حمله به اسرائیل اشتباه محاسباتی کرده و تحریم‌های بیشتری علیه خود آورده است.
موسویان: من فکر می‌کنم وزیر خارجه آلمان در برخی مسائل سیاست خارجی دیدگاه‌های افراطی دارد. من همیشه معتقد بوده‌ام که آلمان وزن و پتانسیل لازم را برای ایجاد صلح بین کشورهای مسلمان و غرب دارد. اما برلین با سیاست خارجی فعلی ، خود را از ایفاء نقش یک بازیگر اصلی در صلح‌سازی محروم کرده است.
بنیاد کوربر: نظرسنجی The Berlin Pulse ما نشان می‌دهد که آلمانی‌ها ترجیح می‌دهند از درگیریهای بین‌المللی، خودداری کنند. آیا انتظار زیادی از آلمان دارید؟
موسویان: این بستگی به درک شما از خواست مردم آلمان راجع به خودداری در درگیریهای بین المللی دارد. فکر می‌کنم آلمانی‌ها ترجیح می‌دهند در افزایش خصومت‌ها و حمایت از جنگ‌ها و تحریم‌ها دخالت نکنند. اما اگر آلمان بتواند در ایجاد صلح پیشگام باشد چه؟ آیا اکثرین مردم آلمان باز هم مخالفند؟
بنیاد کوربر: شما در سال ۲۰۰۵ از تیم مذاکره هسته‌ای ایران خارج شدید، زمانی که محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور شد. چه اتفاقی افتاد؟
موسویان: بعد از آن پرونده ایران به شورای امنیت سازمان ملل رفت وتحریمهای بین المللی علیه ایران اعمال شد و ارزش پول ملی ایران به طور چشمگیری کاهش یافت و تورم به ۴۰ درصد رسید. این باعث شد آمریکایی‌ها و اسرائیلی‌ها فکر کنند که ایران تحت فشار تسلیم خواهد شد. اما ایران واکنش متفاوتی نشان داد. ایران سطح و ظرفیت برنامه هسته‌ای خود را افزایش داد به طوری که در سال ۲۰۱۳ تعداد ماه‌هایی که ایران برای ساخت سلاح هسته‌ای (زمان گریز هسته ای) نیاز داشت به دو ماه کاهش یافت.
بیناد کوربر: سپس توافق هسته‌ای ایران توافق شد که دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸ از آن خارج شد. آیا تحریم‌ها همیشه منجر به افزایش قابلیت‌های هسته‌ای می‌شوند؟
موسویان: واقعیت این است که تحریم‌ها نیز دلیلی بود که ایران در سال ۲۰۱۳ مذاکرات جدی تر درباره توافق هسته‌ای انجام داد. اما از سوی دیگر، غربیها هم متوجه شدند که ایران به زمان گریز هسته ای دو ماه برای ساخت سلاح هسته‌ای رسیده است. این باعث شد که غرب بفهمد اگر به تحریم‌های بیشتر ادامه دهند، ایران مقاومت خواهد کرد و ادامه این روند هم نهایتا به سلاح هسته‌ای ایران ختم خواهد شد. من معتقدم که سیاست جاری آمریکا و اروپا مبنی بر تحریم‌های بیشتر علیه ایران، نیز راه حل نیستند و تنها راه، دیپلماسی است.
بنیاد کوربر: اکنون ایران اعلام می‌کند که به ساخت سلاح‌های هسته‌ای نزدیک‌تر از همیشه است. شما دیپلماسی را پیشنهاد می‌دهید، حتی با وجود اینکه سیاستهای حاکمیتی ایران رادیکال‌تر شده است؟
موسویان: تحریم‌ها آسیب اقتصادی بزرگی به ایران وارد کرده‌اند، اما از سوی دیگر باعث شده‌اند که ایران سطح و ظرفیت برنامه هسته‌ای خود را افزایش دهد. شما به خروجی سیاستهای تهدیدآمیز ایالات متحده، اسرائیل و اتحادیه اروپا نگاه کنید. چه کسی پیروز شد؟ همه بازنده بوده اند. هم آمریکا و غرب و اسرائیل با زنده بوده اند و هم ایران.
And here is German version from Table.Media: Princeton-Politologe zum Iran: „Sanktionen sind keine Lösung“ • Table.Briefings
Interview with Korber Foundation:
Germany has the weight to be a peacemaker
Why Diplomacy for a region on the brink
https://koerber-stiftung.de/projekte/the-berlin-pulse/interview-hossein-mousavian/
Since its inception, Körber-Stiftung has been committed to dialogue, in line with the motto of our founder Kurt A. Körber ‘Talking to each other, not about each other’. Our aim is to explore the scope for political action and to contribute to international understanding, especially in times of acute crisis and conflict. Iran’s unprecedented attack on Israel and the nuclear threat expressed by Tehran have fueled concerns about a further escalation of tensions, carrying the risk of regional destabilization and posing a direct threat to the security of Israel. Meanwhile, there is no end in sight to the Israeli war against Hamas, prompted by the Hamas massacre against Israeli civilians on October 7, 2023. The catastrophic humanitarian situation in Gaza is deteriorating by the day. Why Hossein Mousavian, Middle East Security and Nuclear Policy Specialist at Princeton University and former Iranian diplomat, still believes in diplomacy for a region on the brink.
Körber-Stiftung: Mr Mousavian, Iran’s President Ebrahim Raisi died in a helicopter crash. What does that mean for the country?
Hossein Mousavian: I don’t think there will be any major changes in Iran’s domestic and foreign policies. Supreme Leader Ayatollah Khamenei has said that Iran will continue the same policies as in the era of President Raisi. But the race in the upcoming presidential election will be between the radical conservatives and the moderate conservatives. The latter faction could increase the chances of easing tensions between Iran and the West.
You were in prison in Iran because of a dispute with the regime. What have you done wrong?
I was imprisoned in Iran and accused of spying for the West. Although I was cleared of the charges, the court sentenced me to two years’ imprisonment on probation and a ban from holding a diplomatic post because I opposed President Ahmadinejad’s foreign policy, particularly his nuclear policy. Ahmadinejad pushed to have me removed from the Foreign Ministry. That’s why I left Iran in 2009. In 2022, another court sentenced to 11 months in prison. That’s why I couldn’t attend my father’s funeral.
After you left Iran, you began your academic work at Princeton University. Now at Princeton University in the United States, people are calling for your dismissal because of your ties to the Iranian regime. Why do people want you to be fired?
My focus here has been on how we can resolve the Iranian nuclear crisis, how we can de-escalate tensions between the United States and Iran, and how we can bring peace to the whole region. But there are forces against such schools of thought. That’s why, during my 15 years of work at Princeton, I was constantly attacked. The fact is that the hawkish forces, including some in the Iranian opposition, want war and sanctions against Iran. That’s why they are attacking me.
These people also accuse you of being involved in the assassination of 24 Iranians, when you were ambassador to Germany.
The 398 pages of the Berlin court’s (Kammergericht) verdict issued in April 1997 are public and anyone can read it. There is no accusation against me at all. The German and European governments know that I was never involved in such affairs. All my efforts were to promote Iran-EU relations. Now the radicals in Iran accuse me of being a puppet of the West and the warmongers in the United States accuse me of being a puppet of the Iranian government. Both are wrong.
How do you react to that?
I try to continue my work. My books, interviews and talks are all about peace because I want peace between Iran and its neighbors, the United States and the EU.
It looks like Hamas is going to be defeated in Gaza, while Iran’s relations with the United States are extremely tense. Bad time for peace?
I don’t think Israel can defeat Hamas. Hamas is not a group. It is a school of thought of millions of Palestinians. It really broke the notion of Israel’s security as untouchable that Iran has attacked Israel with hundreds of drones and missiles. That’s why I think Netanyahu made a big mistake by attacking Iranian Consulate in Damascus.
Germany’s Foreign Minister Annalena Baerbock disagrees. She says Iran miscalculated with the attack on Israel and has brought more sanctions against itself.
I think the foreign minister is extreme on some foreign policy issues. I have always believed that Germany has the weight and the potential to be a peacemaker between Muslim countries and the West. But with its current foreign policy I believe Germany is distracting itself from its role as a major player in peacemaking.
Our The Berlin Pulse survey shows that Germans prefer international restraint over engagement. Aren’t you expecting too much from Germany?
It depends how you understand restraint. I think the Germans would prefer not to engage in increasing hostilities and supporting wars and sanctions. But what if Germany would be proactive in peacemaking?
You left the nuclear negotiating team in Iran in 2005 when Mahmoud Ahmadinejad became president. What happened?
Iran’s national currency depreciated dramatically and inflation soared to 40 per cent. This led the Americans and Israelis to think that Iran would capitulate under the pressure. But Iran reacted differently. It made Iran increase the level and capacity of its nuclear programme to the point where the number of months it would take Iran to produce uranium for a nuclear weapon dropped to two in 2013.
Then the Iran nuclear deal was negotiated, which Donald Trump withdrew from in 2018. Do sanctions always lead to an increase in nuclear capability?
The sanctions were also a reason for Iran to come to serious negotiations for the Iran nuclear deal in 2013. But, from the other side, Iran reached a two-month breakout time to build nuclear weapons. That made the West understand that if they continued with more sanctions, Iran would resist and build nuclear weapons. I believe that sanctions also now in 2024 are not a solution. The only way is diplomacy.
Now Iran is signaling that it is closer than ever to building nuclear weapons. You suggest diplomacy even though Iran’s leadership has become more radical?
The sanctions have caused enormous economic damage to Iran, but on the other hand they have made Iran increase the level and capacity of its nuclear program. Look at the threatening policies of the United States, followed by Israel and the EU. Who won? Everybody has lost.
Thank you for your time, Mr Mousavian.
And here is German version from Table.Media: Princeton-Politologe zum Iran: „Sanktionen sind keine Lösung“ • Table.Briefings
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
