هر «پرندۀ سبکبال» و «درّندۀ قوی چنگال»،
می تواند هر «مور زنده» یا «مار گزنده» را بخورد.
ولی آن گاه که با هر «روال بمیرند» و «زوال پذیرند»،
این «موران ریز» و «ماران هیز»اند،
که «خطر را می خرند» و آنان را «بی خبر می خورند».
هیچ «جبّار»نمی تواند با «اجبار»،
به «دار بنازد» و با «اقتدار بتازد»؛
زیرا «کمان کین در کمین»است و «زبان زین زیر زمین»!
شفیعی مطهر
هیز: بی شرم، بدکار
