هر «یار علّامه» در «دیار خودکامه» ،
باید همیشه«دهانِ داخته را دوخته» و «زبانِ افراخته را فروخته»باشد؛
وگرنه «سر بر باد» می رود و «سرور از یاد» !
در «داستان زندگی» و در «نیستان ارزندگی»،
«نِی های سرفراز» را با «هِی های تاخت و تاز» می شکافند
و «بی ریا»،از آن ها «بوریا» می بافند!
در آن جا «اِعراض،کینه»دربردارد و «اعتراض،هزینه»!
«داد بر باد»می رود و «فریاد از یاد»!
«سلیم را می سوزند»،تا «تسلیم را بیاموزند»!
بیاییم «اصحاب ستمدیده» را نه تنها با «آب دیده»،
که با «همۀ وجود» و «همهمۀ موجود»،
در برابر هر «جنایت»،«حمایت» کنیم!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
داختن: دانستن
هِی:کلمۀ تنبیه و برای خبردارکردن
بوریا: حصیر،حصیری که از نی شکافته می بافند
سلیم: سالم،بی عیب،نیک سرشت،پاک نهاد
همهمه:صداهای درهم و برهم جمعیت
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
