محسن وثوقی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : امامت در اندیشه شیعه، منصبی الهی است که ریشه در نصوص قرآن و سنت پیامبر (ص) دارد. امامت یعنی تداوم رسالت، یعنی هدایت جامعه بر اساس عدل و حق، نه سلطنت و نمایش‌های تشریفاتی. در تاریخ اسلام هیچ نشانی از «تاج‌گذاری» برای اهل بیت (ع) وجود ندارد.
امام علی (ع) وقتی به خلافت رسید، نه تختی برپا شد و نه تاجی بر سر گذاشت؛ بلکه با ساده‌ترین لباس، میان مردم ایستاد و با همان لحن پیامبرگونه‌اش گفت: «اگر نبود حضور مردم و اتمام حجت خدا، افسار خلافت را بر زمین می‌گذاشتم.» امام حسن (ع) و امام حسین (ع) نیز، چه در دوران صلح و چه در عاشورا، هرگز به سراغ نمادهای سلطنت نرفتند. زندگی و شهادت آنان سندی است بر اینکه امامت، مکتب ساده‌زیستی و مقاومت است، نه اقتباس از رسوم شاهان.
حتی در آغاز امامت امام دوازدهم (عج) ـ که امروز سالگرد آن است ـ هیچ منبع معتبر شیعی اشاره‌ای به «تاج‌گذاری» یا آیین‌های سلطنتی ندارد. همه منابع تاریخی و روایی، آغاز امامت ایشان را با شهادت پدرشان امام حسن عسکری (ع) و وصیت الهی می‌دانند؛ نه با تاج، نه با تخت، نه با طبل و شیپور.
با این حال، در سال‌های اخیر شاهد آن هستیم که برخی مداحان و وعاظ جدید، در جمهوری اسلامی آیین‌هایی به نام «تاج‌گذاری امام عصر (عج)» برپا می‌کنند. آنان تاج‌های نمادین بر سر می‌گذارند، سرودهای سلطنت‌گونه می‌خوانند و صحنه‌هایی می‌آفرینند که هیچ سنخیتی با سنت اهل بیت ندارد. این کار چیزی جز بدعت و تحریف تاریخ نیست.
این بدعت، تنها یک اشتباه شکلی یا سلیقه‌ای نیست؛ بلکه ریشه‌ای عمیق‌تر دارد: تبدیل امامت به سلطنت. یعنی همان چیزی که اهل بیت (ع) در تمام عمر خود با آن مبارزه کردند. مداحانی که امروز «تاج» را بر سر امام می‌گذارند، در واقع او را در قالب پادشاهی دنیوی بازسازی می‌کنند. این نه‌تنها تحریف دین، بلکه خیانت به مهدویت است.
بی‌تردید این نمایش‌ها بخشی از پروژه حکومتی جمهوری اسلامی است: حکومتی که در بحران مشروعیت فرو رفته و با استفاده ابزاری از مهدویت، می‌خواهد به حکومت خود رنگ الهی بزند. تاج‌گذاری امام، در حقیقت تاج‌گذاری ولایت فقیه است. این یک «صحنه‌سازی سیاسی» است، نه یک آیین دینی.
تاریخ اسلام پر است از نمونه‌هایی که نشان می‌دهد هرگاه بدعتی در دین پدید آمد، دیر یا زود مشروعیت خود را از دست داد و زمینه سقوط پدیدآورندگانش را فراهم ساخت. قرآن کریم صریحاً بدعت را مذمت کرده و پیامبر (ص) فرموده است: «کل بدعة ضلالة و کل ضلالة فی النار.»
بدعت «تاج‌گذاری»، خطرناک است زیرا:
اعتقادی: چهره امامان را از رهبران الهی به شاهان زمینی تغییر می‌دهد.
فرهنگی: نسل جوان را با مهدویت جعلی، آمیخته با تشریفات پوچ، آشنا می‌کند.
سیاسی: دستمایه مشروعیت‌بخشی به حاکمیت می‌شود، در حالی که امامت اساساً نفی سلطنت است.
از این رو، هشدار می‌دهم:
مداحان، واعاظ و مسئولان فرهنگی جمهوری اسلامی اگر دست از این بدعت‌های خطرناک برندارند، با واکنش شدید علما، مردم و تاریخ روبه‌رو خواهند شد. این رفتارها نه تنها محبت به امام زمان (عج) نیست، بلکه بی‌حرمتی آشکار به ساحت مقدس اوست.
بدانید که امامت نه با تاج و تخت، بلکه با خون شهیدان و صبر مؤمنان زنده مانده است. امام مهدی (عج) با ظهور خویش عدالت می‌آورد، نه سلطنت. او وارث پدران مظلوم خویش است، نه ادامه‌دهنده رسوم شاهان. هر کس بخواهد این حقیقت را وارونه جلوه دهد، نه تنها در پیشگاه مردم، بلکه در محکمه تاریخ و در پیشگاه خداوند، پاسخی دندان‌شکن خواهد گرفت.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
