تحلیل اقتصادی یک بحران خیالی
دکتر مهدیه ضیائیان عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : سال‌هاست اقتصاد ایران به کمبود منابع عادت کرده است؛ گاهی ارز، گاهی بودجه، و حالا شاید نوبت آب باشد.
اما تصور کنید روزی برسد که مسئول رسمی اعلام کند: «اگر تهران آب نداشته باشد، باید شهر را تخلیه کنیم.»
در نگاه نخست، جمله‌ای هشدارآمیز به نظر می‌رسد؛ اما در منطق اقتصادی، شاید بهتر باشد تعبیرش کنیم به «فرصتی بی‌نظیر برای اصلاح ساختار مصرف و خلق بازارهای جدید».
در صورت بروز چنین بحران آبی، واکنش‌ها قابل پیش‌بینی است:
بازار آزاد فوراً خود را تطبیق می‌دهد. بطری‌های آب معدنی در جایگاه «دارایی نقدشونده» ظاهر می‌شوند، ارزش هر لیتر آب—در کنار دلار و طلا—به‌عنوان شاخص اعتماد عمومی اندازه‌گیری خواهد شد.
احتمالاً بورس کالا به‌سرعت «تابلو معاملات آبی» راه‌اندازی می‌کند و نخستین صندوق ETF آب هم با نماد «AB10» پذیره‌نویسی می‌شود.
در بخش مسکن، خانه‌هایی که هنوز فشار آب حمام در طبقه چهارمشان قابل قبول باشد، با قیمت‌های نجومی معامله خواهند شد. طبق قاعده، جنوب شهر اولین قربانی خواهد بود، ولی به‌زودی بحران به شمال هم نشت می‌کند—این‌بار نه از جنس فاضلاب، بلکه از جنس سیاست‌گذاری.
برای دولت اما، این وضعیت می‌تواند یک فرصت جدید باشد:
مالیات بر مصرف دوش طولانی، تعرفه ترجیحی لیوان‌های نیمه‌پر، و الزام نصب کنتور هوشمند برای هر بطری!
و البته، بخش خصوصی خلاق هم بیکار نمی‌ماند: اپلیکیشنی به نام DropNow طراحی می‌شود که در ازای اشتراک ماهانه، روزانه ۳۵۰ میلی‌لیتر آب سالم درب منزل تحویل می‌دهد؛ با شعار بازاریابی: «زندگی قطره‌قطره زیباست.»
در پایان، اگر تهران روزی بی‌آب شود، شاید لازم نباشد شهر را تخلیه کنیم؛ کافی است همان‌گونه که با «بی‌برقی» و «بی‌ارزی» سازگار شدیم، «بی‌آبی» را نیز خصوصی‌سازی کنیم.
اقتصاد ایران نشان داده که هر کمبودی، در نهایت به یک بازار جدید ختم می‌شود—فقط کافی است هنوز عطش تقاضا باقی مانده باشد.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
