تب‌و‌تاب فعالان سه حوزه میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی به اوج خود رسیده و لحظه‌شماری برای اعلام نام وزیر آغاز شده است.
گمانه‌زنی‌های زیادی درخصوص گزینه نهایی ذکر شده است و نام «غلام‌حیدر ابراهیم‌بای‌سلامی» در بیشتر لیست‌های احتمالی و اسامی مطرح‌شده، دیده می‌شود. درواقع این نماینده پیشین مجلس فصل مشترک احتمالات مطرح‌شده برای تصدی عنوان وزارت است.ابراهیم‌بای‌سلامی در انتخابات اخیر، رییس کمیته گردشگری ستاد مرکزی انتخاباتی مسعود پزشکیان بوده است. او استاد دانشگاه، نماینده پیشین مجلس و فعال صنعت گردشگری است. بای‌سلامی همچنین رییس پیشین انجمن علمی گردشگری بوده و در کارنامه او مسوولیت‌هایی چون مدیرعاملی هلدینگ گردشگری تامین اجتماعی (هگتا) دیده می‌شود.
به گزارش اقتصاددان به نقل از جهان‌صنعت ، درحوزه میراث فرهنگی فعالان میراث گلایه‌های زیادی از وضع موجود دارند و معتقدند که تفویض اختیارات تعیین عرصه و حریم آثار تاریخی به استان‌ها و سیاست‌های انقباضی حرایم که در دولت سیزدهم دنبال شد، زیان‌ها و خطرات جدی در مسیر حفاظت از آثار تاریخی به‌وجود آورده و استفاده از نیروی غیرمتخصص در معاونت میراث فرهنگی کشور نیز به نوعی خود آسیب‌زا بوده است. به نظر شما به عنوان فردی که ریاست کمیته گردشگری مسعود پزشکیان را برعهده داشته‌اید و کاندیدای وزارت میراث فرهنگی هستید، در دولت آتی تا چه حد دغدغه‌های بحق فعالان میراث دنبال خواهد شد؟
میراث فرهنگی یک حوزه تخصصی و کارشناسی است و به همین سبب هرگونه تصمیم‌گیری باید با تایید اعضای شوراهای تخصصی انجام گیرد و هر تصمیمی به امضای آنها برسد.
ان‌شاء‌الله در دولت چهاردهم مشورت و استفاده از باستان‌شناسان و کارشناسان میراث فرهنگی با جدیت دنبال خواهد شد، چراکه می‌دانیم هرگونه خسارت به میراث فرهنگی برای هویت و تاریخ ایران غیر‌قابل جبران خواهد بود.
جایگاه صنایع‌دستی به‌عنوان یک هنر- صنعت مغفول‌مانده را چگونه می‌بینید و فکر می‌کنید نگاه دولت به این حوزه باید چگونه باشد و برای توسعه آن چه اقداماتی صورت گیرد؟
صنایع‌دستی یکی از حوزه‌های مهم در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی است. درواقع صنایع‌دستی یک فرآیند کارآفرینی هنری و با قابلیت اشتغالزایی بالاست که هویت و تمدن ایرانی را در قالب‌های مختلف معرفی می‌کند. از این جهت صنایع‌دستی فرآیندی موثر در تولید کالاهای هنری سیال است و تجهیزات هنری و ساخته‌های هنرمندان هنرهای سنتی بخشی از فرهنگ و هویت ایرانی است که می‌تواند با یک بازاریابی ملی و بین‌المللی صحیح در اقصی نقاط جهان عرضه شده و فروش و ارائه آن گسترش پیدا کند. درخصوص برنامه اجرایی که برای توسعه صنایع‌دستی می‌توان به کار گرفت نیز باید طبق برنامه هفتم توسعه طرح جامع ساماندهی صنایع‌دستی با نظر کارشناسان و خبرگان آماده شود تا بتوانیم در عرصه ملی و بین‌المللی این هنر- صنعت را گسترش دهیم.
صنایع‌دستی هم به لحاظ به‌روز شدن و هم به جهت تکیه بر نوآوری و فناوری‌های نوین در حوزه‌های تولید، توزیع و مصرف نیاز به تحول و کار تخصصی دارد. توجه به این حوزه می‌تواند موجب کارآفرینی اجتماعی، رفع فقر و تقویت بخش هنری و فرهنگی ایران شود.
در سه سال گذشته فعالان حوزه صنایع‌دستی با مشکلات متعددی رو‌به‌رو بوده‌اند که کم بودن تعداد نمایشگاه‌های داخلی برگزار شده، فراهم نبودن شرایط برای حضور در نمایشگاه‌های بین‌المللی و مشکلات موجود در زمینه فروش و بسته‌بندی از اهم مشکلات آنها بوده است. تصور می‌کنید برای بهبود شرایط هنرمندان و تولیدکنندگان صنایع‌دستی چه سیاست‌هایی باید در دولت چهاردهم پی گرفته شود؟
علت بسیاری از مشکلات امروز فعالان صنایع‌دستی کشور ضعف در ارائه خدمات بازاریابی به هنرمندان و تولیدکنندگان است. برای ارائه بهتر صنایع‌دستی باید تمرکز بیشتری روی شبکه‌سازی، بهینه‌سازی زنجیره تامین، بازاریابی و برگزاری نمایشگاه‌ها باشد.
از سوی دیگر زمینه لازم برای تبلیغات موثر صنایع‌دستی در رسانه‌ها باید دیده شود. همچنین لازم است با ارائه آموزش‌های صحیح بحث نوآوری و ارائه شیوه‌های جدید را پی گرفت. در نظر داشته باشید که برای توسعه این حوزه باید زنجیره تامین صنایع‌دستی ساماندهی شود. بنابراین به نظرم گام اول برای اصلاح امور در حوزه صنایع‌دستی تمرکز بر زنجیره تامین و ارتقای آن است تا بتوانیم از این طریق زمینه افزایش عرضه در سطح داخلی و بین‌المللی را فراهم آوریم.
در گام دوم باید به ارتقای زنجیره ارزش بپردازیم و کاری کنیم که تولیدات صنایع‌دستی به کمک خود هنرمند و کارآفرین اصلی، ارزش واقعی خود را پیدا کند. اثرات مستقیم، غیر‌مستقیم و اثرات القایی صنایع‌دستی بسیار فراوان است و شاید بتوان بیش از چهارمیلیون خانوار کشور را با کمک این هنر- صنعت صاحب درآمد و ارزش‌های اجتماعی بالا کرد.
اجازه دهید به صنعت گردشگری ایران که این روزها با مشکلات فراوانی رو‌به‌رو است و هنوز نتوانسته از رکود ناشی از کرونا به شکل کامل خارج شود نیز اشاره‌ای داشته باشیم؛ مهم‌ترین مشکل امروز صنعت گردشگری را چه می‌دانید و فکر می‌کنید برای حل این مشکل باید چه اقداماتی طرف توجه قرار گیرد؟
مهم‌ترین مشکل گردشگری کشور، انزوای بین‌المللی ایران است که دولت جدید ان‌شاء‌الله در جهت رفع این مشکل حداکثر تلاش را خواهد کرد. بعد از آن باید زمینه پذیرش مسافران و عرضه تورها را برای مردمان ثروتمند کشورها فراهم کنیم. متاسفانه در این سال‌ها ایران تبدیل به مقصد مردم فقیر غرب‌آسیا شده است و به همین سبب گردشگری کشور یک وجهه صنعتی و استاندارد ندارد.
به نظرم اشتباهات فاحشی در سیاستگذاری گردشگری ایران داریم که باید آنها را اصلاح کنیم. باید بتوانیم در زمینه حمل‌و‌نقل و اقامت شرایط بهتری را فراهم کنیم. در مانیفست گردشگری که برای ستاد آقای پزشکیان آماده شد به صورت جامع به پیشران‌ها و نظام مسائل هرسه بخش این وزارتخانه اشاره شده است .
یکی از چالش‌های تورگردانان ایران که بخشی مهم از صنعت گردشگری کشور را تشکیل می‌دهند این است که به سبب تحریم‌های بین‌المللی امکان ورود پول‌هایی که از محل فروش تور داشته‌اند به داخل کشور را ندارند. فکر می‌کنید برای حل این چالش در دولت چهاردهم باید چه سازوکاری در نظر گرفته شود؟
حتما لازم است سیاست‌های کلان بین‌المللی خود را اصلاح کنیم، چراکه انزوای بین‌المللی مانع توسعه گردشگری کشور است. در نظر داشته باشید که گردشگری یک امر سیاسی و بین‌المللی است و در صورتی فرآیند میزبانی از گردشگران بین‌المللی اتفاق می‌افتد که تعامل مثبتی بین کشورها برقرار شود و بتوانیم به عنوان کشور میزبان، ارتباط بانکی موثر با بانک‌های بین‌المللی داشته باشیم.
البته راه‌های دیگری نیز برای عبور از این مشکل وجود دارد و امروز با استفاده از فناوری نوین و با بهره‌گیری از شیوه‌های تهاتر بخشی از این مشکلات قابل حل است. با وجود این راه‌حل نهایی این است که انزوای بین‌المللی به پایان برسد و بتوانیم از امکان انجام مبادلات از طریق بانک‌های بین‌المللی استفاده کنیم.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
