انتخابات و انسان ایرانی

محمدرضا زمانی با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : واقعیت این است که در روزگار ما ناامیدی همه‌چیز را اشباع کرده است و بدبینی به آینده دیگر نه نوعی گرایش روانی، بلکه روال زمانه ما شده است،. با این همه باید به گفته هگل خردمندی کنیم و از دل شکستمان پیروزی را رقم بزنیم. زیرا تاریخ به ما می گوید این ما هستیم که مسئول این کشوریم، نه یک اقلیت در اقلیت تندرو. همان تندروهایی که تا دیروز جوانان و زنان را از هر گونه نشاط و مالکیت حتی بر روی ظاهر خود محروم کرده اند،امروز دستشان را در کلاه جعلیات کرده اند و می خواهند کسی را از آن بیرون کشند که نتیجه اش تنها کش دادن وضع موجود است. آمار نشان داده که آمال این گروه تنها به اراده تحریم انتخابات برآورده میشود،پس باید بدانیم آنها که در انتخابات غایب اند بی شک در بازخورد انتخابات چه بخواهند و چه نخواهند حاضرند. حال سوال اینست قشر خاکستری جامعه چرا به خاکسترنشینی سوق داده شده است؟

روشنفکران ایرانی(هیجانی): پیش از هرچیز باید بدانیم که نظریات این جماعت بازخوردیست از«جایی میان سرخوردگی تاریخیشان»،به همین دلیل آنهانسبت به اینکه واقعاً مردم چه کسانی هستند،نابینا هستند. مشکل این جماعت به گفته استلی فیش،اینست که نمیدادند اندیشه های محض آزادی تنها مختص سخنرانی هاست،زیرا بافت واقعیت سیاسی با تاروپود موانع شرایط عجین شده است. این گروه تنها بدنبال ایده های رهایی بخش هستند امااین ایده ها عقیم هستند.. متاسفانه روشنفکران ایرانی بجای اینکه واسطه دنیای اجتماعی باشند با #گفتار_برانگیختگی خود تنها می خواهند هیزمی برای انتقاد آتشین خود جورکند. زیرا این جماعت هیچ گاه نتوانستند مصداق تعریف “روشنفکر فوکوی”باشند تا خود را نه یک قدم بیش و نه یک قدم پس،بلکه در”میان اجتماع” ببینند به همین دلیل همیشه در برج های عاج نشین خود مشغول داوری سیاسی با افکار طاقچه نشین خیالی هستند

اکنون گرایی(سودایی):از آنجا که دانشی بالاتر از تشخیص موقعیت نیست پس در شرایطی که توازن نظام شکل معقولی ندارد، طلب کردن نتایج بلند مدت در کوتاه مدت طلب عین بی عقلیست. #اکنون_گرایان با محتوا بیگانه نیستند ، بلکه با جایگاه بیگانه اند به همین دلیل رویایی در ابعاد عدم ترسیم میکنند. این جماعت گرچه شجاع، جنگاور و خستگی‌ناپذیرند اما هرگز نمی‌داند به چه روی می‌جنگد. لذا نتیجه نسحه پیچی آزادی خواهی این جماعت فقط گذاشتن استخوان لای زخم استبدادست
کنشگران خنثی ای(وادادگی):در دنیای امروز، شهروندی که به عنوان بخشی از کنشگر انتقادی فعال نباشد بی شک #شرمند است ،چرا که #کنش_خنثی در این زمان یعنی مرده خواری فرصت طلبان. اعتماد به این نظریات شرخیز،در واقع تسلیم کردن همه حوزه های جامعه به افراطیون است. زیرا رویایی تحریم انتخابات، همیشه به کابوس نتایج همان انتخابات تعبیر می شود

راهکار(عقل رفتاری): در دنیای امروز سواد سیاسی سنگ بنای ارزش های تمدنیست، مخصوصا در کشوری که از اذان دم گوشت تا نماز میتت سیاسی شده باشد. بله،ما امروزه بیش از هر زمان به #عقل_رفتاری نیاز داریم و “عقل رفتاری” یعنی در بدترین شرایط ، کم هزیته ترین انتخاب را باید کرد. زیرا حقانیت بدون لیاقت و صداقت بدون صراحت یا یاوه گویی اند یا مهمل بافی. تجربه نشان داده که در وضعیتی که جامعه به سمت تحریم رفته، افراطیون از این فرصت به نفع خود بیشترین بهره را برده اند و انتخاب افراطیون یعنی زندگی با بیشترین هزینه و کم ترین درآمد ها. بله مشکل اینست ، افراد ارزش انتخاب را می فهمند اما هزینه تحریم را نمی فهمند.

از آنجا که این انتخابات می تواند کیفرخواست علیه تندروها باشد پس عدم شرکت در آن و رد نکردن تندروها نه تنها جرم می باشد , بلکه جنایتیست برای نسل های آتی. جنایتی که همه مسئول آنند و در عین حال هیچ کس بطور خاص مسئول نیست. اما بی شک تاریخ مارا در دادگاه اش به جایگاه شهود می آورد و از ما می خواهد علیه خودمان شهادت دهیم . از آنجا که،انسان ها عاملان تاریخ اند پس اگر در این آزمون صرفا تماشاگر باشیم، در درجه اول انسانیت خود را نفی کرده ایم و در درجه بعد، با کنار گذاشتن پزشکیان و #برجام عقلانیت ،باعث قدرت گیری خادم الااحکامی می شویم که پیش از این #برجان انسانیت امضا مرگ گذاشته است.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع