اقدامات ایالات متحده و انگلیس برای دمیدن بر آتش درگیری جاری روسیه-اوکراین تسریع و تشدید شده است. آنها از یک سو مذاکرات صلح را تضعیف می‌کنند و از سوی دیگر تشدید این درگیری را افزایش می‌دهند و این نهایتا اوکراین است که بیشترین هزینه را می‌دهد.
«آنتونی بلینکن» و «دیوید لمی» وزرای خارجه آمریکا و انگلیس طی سفر چهارشنبه هفته گذشته خود به اوکراین از بسته‌های کمکی جدید برای این کشور جنگ‌زده خبر دادند. این نخستین سفر در این سطح طی دهه گذشته محسوب می‌شود.
طبق گزارش‌ها، ایالات متحده قرار است 700 میلیون دلار در قالب کمک‌های بشردوستانه و انرژی به اوکراین بدهد و در عین حال حال انگلیس هم حدود 800 میلیون دلار در قالب کمک مالی و تجهیزات نظامی به کی‌یف اعطا خواهد کرد.
متاسفانه، در میانه این باور متحدان غربی که درگیری اوکراین در حال وارد شدن به یک «لحظه حساس» است، سفر مشترک بلینکن و لمی هدفش به ارمغان آوردن صلح نبود.
به عقیده کارشناسان سفر وزرای خارجه ایالات متحده و بریتانیا به اوکراین بازتاب نگرش سیاسی واشنگتن و لندن است. این دو کشور قصد دارند اطمینان حاصل کنند که اوکراین موضع افراطی و سازش ناپذیر دارد و روسیه را از طریق کمک‌های غرب به اوکراین دچار فرسایش کنند. نیت واقعی آنها دمیدن بر شعله‌های جنگ و اطمینان یافتن از این است که اوکراین به عنوان یک آلت دست در این درگیری طولانی، به خدمت خود ادامه می‌دهد.
اکنون بیش از دو سال و نیم از بحران اوکراین می‌گذرد و دقیقا تحت مداخله آشکار و پنهان کشورهای غربی مانند آمریکا و انگلیس قرار دارد به گونه‌ای که بارها فرصت‌های صلح از دست رفته است.
«ویکتوریا نولاند» سفیر سابق آمریکا در ناتو اخیرا ا ذعان داشت که ایالت متحده و متحدانش در سال 2022 به اوکراین توصیه کردند که توافق صلح با روسیه را نپذیرد.
«دیوید آراخامیا» سیاستمدار اوکراینی نیز گفت «بوریس جانسون» نخست وزیر اسبق انگلیس در سال 2022 به کی‌یف سفر کرد تا به مقامات اوکراینی اطلاع دهد غرب هیچ توافقی را با مسکو امضا نخواهد کرد و تاکید کرد: «فقط بجنگید.»
با این وجود این مردم اوکراین هستند که تاوان اقدام تحریک آمیز «فقط بجنگید» را با جان‌هایشان می‌پردازند و در عین حال آمریکا و انگلیس که همچنان در حال دمیدن بر شعله‌های جنگ هستند در حال محاسبه منافع سیاسی و اقتصادی خود هستند.
برای ایالات متحده «اقتصاد جنگِ» سودجویانه‌اش باعث نابودی و رنج کشورهای فراوانی شده و در عین حال به طور همزمان منافع هنگفتی برای مجموعه نظامی-صنعتی آمریکا به ارمغان آورده و چرخه شوم میان «جنگ و سود» را رونق بخشیده است.
تعجبی ندارد که «رابرد اف. کندی جونیور» نامزد مستقل انتخابات ریاست جمهوری آمریکا یکبار صراحتا اظهار داشت که ایالات متحده در حال مختل کردن مذاکرات صلح است زیرا واشنگتن «جنگ می‌خواهد.»
انگلیس به عنوان پیشگامِ آمریکا در مهار روسیه، پیروی نزدیکی از واشنگتن در بعد حمایت نظامی از اوکراین دارد و امیدوار است منافع و نفوذ بیشتری از طریق بحران اوکراین کسب کند و در عین حال جایگاه ابرقدرتی و توانمندی خود برای حفظ کنترل امنیت اروپا را نشان دهد.
با این حال، تداوم تسلیح اوکراین از جانب انگلیس بی هزینه نبوده است. در حالی که آمریکا سود هنگفتی دارد، اثرات سرریز بحران اوکراین ریسک رکود تورمی را در انگلیس بالا برده و کمک‌های نظامی گسترده مشکلات مالی لندن را تشدید کرده و نارضایتی اجتماعی همچنان در حال افزایش است.
به موازات آنکه اروپا خود را توسط ایالات متحده در حال کشیده شدن در گرداب درگیری روسیه-اوکراین می‌یابد و توان رها شدن از آن را ندارد، بهتر است انگلیس به هنگام پیروی از واشنگتن دستاوردها و ضررهای حقیقی خود را به دقت ارزیابی کند.
عجیب اینکه، در حالی که ایالات متحده و بریتانیا با سنگ اندازی در روند مذاکرات صلح بشدت مشغول دمیدن بر آتش جنگ هستند، به اتهام زنی بی پایه و اساس خود علیه چین مبنی بر حمایت این کشور از اقدامات نظامی روسیه ادامه می‌دهند.
بلینکن طی کنفرانس خبری مشترک با همتای انگلیسی خود در روز سه شنبه هفته گذشته بار دیگر به «حمایت چین» اشاره کرد. در واقع چین نه خالق و نه یک طرف بحران اوکراین است و به ترویج مذاکرات صلح پایبند بوده است.
آمریکا و متحدانش به عنوان تحریک‌کنندگان واقعی درگیری روسیه-اوکراین نباید تقصیر مشکلاتی که خودشان ایجاده کرده‌اند را بر گردن چین بیاندازند.
تلاش‌های آنها برای سیاه‌نمایی به ناحق چین و ارائه تصویر «مدافعان صلح» از خودشان نهایتا نافرجام خواهد بود.
ز
