هیچ «دانشجو» هیچ گاه دست از «تکاپو» برنمی دارد.
او تا ابد «فراست تحلیل» دارد،ولی «فراغت از تحصیل» ندارد.
آموزش نه «زمانی ویژه»دارد و نه «زمینی آویژه».
دامنۀ آن از «گهواره تا گور» و از «حضاره تا حضور»گسترده است.
«میل به دانایی»چون «سیل پویایی» است.
نه «آنی سَرِ ایستایی»دارد و نه «زمانی سیر قهقرایی».
«برگ» آن گاه به سوی «مرگ» می رود،
که خود را «برین می انگارد» و «زرّین می پندارد»!
انسان نیز آن گاه به سوی مرگ «گام برمی دارد»،که خود را «تمام می پندارد».
آن که خود را از «آموختن بی نیاز» و از «تجربه اندوختن مُمتاز» می داند،
چون «فوّاره ای بلند» و «سرشاره ای فرهمند»است،
که از «اوج برین» بر روی «موج زیرین»
و از «تمنّای زیستی» به «معمّای نیستی»فرومی افتد!
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸
تمنّا: آرزوکردن،درخواست
حضاره: شهرنشینی،تمدُّن
برین: برتر،بالاتر
سرشاره:فوّاره
دانلود رایگان کتاب ها و دیگر آثار این قلم در کانال گزین گویه های مطهر
https://t.me/nedayemotahar
