ابتلای ۱۲۲ نفر به تب دنگی در ایران

ابتلا به برخی بیماری‌ها می‌تواند برای افراد همراه با شوک و ترس اولیه باشد. اما حالا جهان با تجربه کرونا به این باور رسیده است که دیگر قرار نیست تمام بیماری‌ها باعث بروز چنین مرگ و میر گسترده‌ای بشود. اما این روزها ابتلای بعضی افراد به بیماری «تب دنگی» هم خود به یکی از دلهره‌های اصلی جامعه تبدیل شده است. سوال اصلی این است که آیا این بیماری واقعا افراد را به کام مرگ می‌فرستد یا قرار نیست کسی بر اثر این بیماری جان خود را از دست بدهد. مساله اینجاست که عموما هر بیماری وقتی به‌طور غیر قابل کنترلی شیوع پیدا کند حتی اگر شناخته شده باشد و داروهایش در دسترس می‌تواند روند درمان را با اخلال مواجه کرده و باعث مرگ و میر هم بشود. اما «تب دنگی» یک بیماری شناخته شده است. مساله اینجاست که این بیماری درمان مشخصی ندارد اما در مواردی بسیار نادر ممکن است باعث مرگ و میر در افراد شود. همه‌چیز بستگی به این دارد که فرد مبتلا چه زمانی متوجه بیماری شود. چه زمانی به پزشک مراجعه کند و چه زمانی مورد چه درمان‌هایی قرار بگیرد. از آنجایی که این بیماری علائم خاصی ندارد و عموما ممکن است با سرماخوردگی یا حتی کرونا اشتباه گرفته شود این احتمال هم هست که عدم تشخیص به موقع به وخامت حال بیمار بینجامد.

در حال حاضر بر اساس آخرین آمار اعلام‌شده از سوی وزارت بهداشت و درمان ابتلای ۱۲۲ نفر در کشور به این بیماری تایید شده که ۶ مورد آن در بندرلنگه شناسایی و بقیه از خارج کشور مبتلا شده‌اند. از میان مبتلایان تاکنون سه نفر فوت کرده‌اند.

شناسایی اولین پشه آئدس در ایران

  به گزارش اقتصاددان به نقل از تعادل ، اولین توصیف‌های تب دنگی در سال ۱۷۷۹ نوشته شده‌اند. در اوایل قرن بیستم، دانشمندان دریافتند که این بیماری توسط ویروس دنگی ایجاد شده و از طریق پشه‌ها منتقل (یا پخش) می‌شود.اولین‌بار سال ۹۸ پشه «آئدس» در شهرستان بندرلنگه شناسایی شد و اقدامات برای جلوگیری از گسترش زیست بوم این پشه در کشور از همان زمان آغاز شد. بیشترین تمرکز بر شناسایی بیماران در شهرهایی بود که وجود این پشه در آن به اثبات رسیده بود.

بنا بر گفته معاون بهداشت وزارت بهداشت و درمان، از سال ۹۸ تا ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ بیمار فعالی که در داخل کشور مبتلا شده باشد نداشته‌ایم اما از روز ۲۶ اردیبهشت تعدادی از بیماران مبتلا به تب دنگی از امارات وارد کشور شدند و در کمتر از دو هفته آمار مبتلایان افزایش چشمگیری پیدا کرد.

علایم تب دنگی و راه‌های پیشگیری از آن

تهوع، استفراغ، استخوان درد شدید، بدن درد از علایم تب دنگی ناشی از گزش پشه آئدس هستند. این بیماری انتقال انسان به انسان ندارد و فقط از گزش پشه آئدس به انسان منتقل می‌شود.

اما در حال حاضر بخش عمده این میزان ابتلا در کشور ما احتمالا مرتبط با سفرهای هموطنان مان به کشورهای حاشیه خلیج فارس است که به دلیل شرایط جوی و سیل‌های اخیر، بیماری تب دنگی در آنها طغیان کرده است.

به گزارش مرکز تحقیقات بیماری‌های عفونی و گرمسیری دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تب دنگی یک بیماری ویروسی است که توسط پشه‌هایی به نام آئدس منتقل می‌شود. این ویروس، چهار نوع ویروس دنگی را شامل می‌شود که هر کدام می‌توانند علت ابتلا به تب دنگی شوند.

افزایش ابتلا به تب دنگی معمولاً در مناطق گرمسیری اتفاق می‌افتد، زیرا پشه‌های ناقل آن در این مناطق به راحتی می‌توانند رشد و تکثیر کنند. همچنین، باران‌های زیاد و تجمع آب در ظروف و اشیاء مختلف می‌تواند محیط مناسبی برای تکثیر اینگونه از پشه‌ها فراهم کند. انسان ممکن است از طریق نیش پشه‌های حامل ویروس دنگی به این بیماری مبتلا شود. وقتی یک پشه حامل ویروس دنگی انسانی را نیش می‌زند، ویروس وارد سیستم خونی او می‌شود و عفونت را آغاز می‌کند.

درمان تب دنگی به تسکین علائم آن، نظیر تب، درد عضلانی، سردرد، و استفاده از آب و الکترولیت‌ها برای جبران از دست دادن مایعات بدن تأکید دارد. در صورت بروز عوارض جدی، مانند خونریزی گوارشی، به مداخله فوری پزشکی نیاز است.

برای پیشگیری از تب دنگی، مهم است که از در معرض نیش پشه‌ها بودن در مناطق خطرناک پرهیز کرده و از روش‌های حفاظت شخصی نظیر استفاده از اسپری ضد پشه، پوشیدن لباس‌های مناسب و استفاده از پنجره‌ها و درها با توری استفاده کرد. همچنین، برنامه‌های کنترل پشه‌ها و حذف محل‌های آب راکد نقش موثری در کاهش ابتلا به تب دنگی دارند.

تاثیر مستقیم بر سیستم ایمنی بدن

ویروس دنگی به‌طور مستقیم بر سیستم ایمنی بدن تاثیر می‌گذارد. این ویروس با فعال‌سازی سیستم ایمنی، باعث تولید سیتوکین‌های التهابی می‌شود که به عوارض متنوعی از جمله تب، درد عضلانی و استخوانی، لرزش و علایم عصبی منجر می‌شوند. ویروس دنگی باعث شکست خونریزی و آسیب رگ‌ها می‌شود. این واکنش منجر به اختلال در کلکسیون پلاکت‌ها و کاهش تعداد آنها در خون می‌شود که می‌تواند منجر به خونریزی‌ در دستگاه گوارش، دستگاه ادراری تناسلی و سایر ارگان‌ها شود. تب دنگی می‌تواند به صورت مستقیم بر سیستم عصبی تأثیر بگذارد و علائمی از جمله سردرد، اختلال در دید، عصبی شدن و کاهش آگاهی را ایجاد کند که ممکن است وضعیت بیمار را تشدید کند.

تب دنگی معمولاً با علائم اولیه‌ای نظیر تب بالای ۴۰ درجه سانتی گراد چند روزه‌ای است که با دو یا بیشتر از نشانه‌های دیگری مانند تهوع و استفراغ، راش‌های پوستی، سردرد، درد پشت چشم، بدن درد و درد عضلانی، درد مفاصل، یا کاهش گلبول سفید یا تست تورنیکه مثبت همراه می‌شود. این علائم معمولاً در طول ۲ تا ۷ روز پس از ابتلا به ویروس دنگی ظاهر می‌شوند.

کدام شهرها و استان‌ها درگیر  این بیماری هستند؟

بنا بر اعلام مدیر برنامه مدیریت بیماری‌های منتقل‌شده از آئدس مهاجم در وزارت بهداشت و درمان، تقریباً تمامی مناطق استان گیلان به پشه آئدس آلوده است. همچنین استان سیستان و بلوچستان بیشتر در بخش جنوبی استان یعنی مناطقی مانند چابهار و کنارک، استان هرمزگان تقریباً در تمامی مناطق و استان بوشهر شهرستان‌های کنگان و عسلویه آلوده به پشه آئدس هستند.

عبدالرضا میراولیایی می‌گوید: مناطق شمالی کشور به پشه آئدس «البوپیکتوس» آلوده است که یک گونه از آئدس مهاجم است. مناطق جنوبی کشور به آئدس «اجیپتی» آلوده است که این نوع آئدس نیز مهاجم است. در واقع دو نوع آئدس مهاجم داریم؛ یعنی پشه آئدس که بومی کشور ما نیست و از جای دیگری آمده است و آئدسی که در اکثر مناطق کشور ما وجود دارد که مهاجم نیست و آئدسی است که بیماری را منتقل نکرده و نمی‌تواند ویروس را حمل کند و صرفاً یک گزش دارد که مشکلی برای انسان ایجاد نمی‌کند.

او درباره این بیماری توضیح می‌دهد: به بیماری دانگ تب استخوان‌شکن نیز گفته می‌شود. یک بیماری است با تب ناگهانی بیش از ۳۸ درجه که با سردرد، بدن‌درد و درد پشت چشم همراه است. همچنین بیمار می‌تواند علائمی مانند تهوع، استفراغ و دل‌درد داشته باشد، حتی می‌تواند یکسری ضایعات پوستی شبیه به سرخک در بدن بیمار ایجاد کند. چنانچه بیماری طولانی شود و شدید باشد، بیمار به دلیل اینکه افت پلاکت پیدا می‌کند دچار خونریزی‌های مخاطی می‌شود. بیماری دانگ در ۷۰ الی ۸۰ درصد موارد ابتلا معمولا کم‌علامت است و علائمی شبیه سرماخوردگی و کرونا دارد.

تب دنگی درمان مشخصی ندارد

بهروز ترابی، ویروس‌شناس، در این باره می‌گوید: متاسفانه تب دنگی درمان مشخصی ندارد و بیش از هر چیز باید تمرکز بر پیشگیری از این بیماری باشد. پشه آئدس که عامل انتقال این بیماری است معمولاً در بین گیاهان خودرو، ساختمان‌های متروکه، در گرما و رطوبت بالا زندگی می‌کند و در چاله‌های آب و ظروف زیرگلدانی که دارای آب راکد هستند تخم‌گذاری می‌کند.

او اضافه می‌کند: متاسفانه درمان مشخصی برای این بیماری وجود ندارد و نشانه‌های آن هم مانند ابتلا به سرماخوردگی اما با دمای تب بالا و دردهای شدید استخوانی همراه است. به همین دلیل بیش از هر چیز باید بر پیشگیری از ابتلا به آن تمرکز داشته باشیم. برای پیشگیری از انتقال بیماری لازم است محیط رشد پشه‌ها ناامن و شرایط زیست و تخم‌گذاری آنها از بین برود. همچنین استفاده از لباس‌های بلند و رنگ روشن، استفاده از توری برای پنجره‌ها و درها و استفاده از اسپری‌های دورکننده حشرات در کاهش انتقال بیماری کمک‌کننده است.

مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.

ع