«حقیقت،نور» است و «شریعت،شعور».
انسان با اعتقاد به هر«ایدۀ انسانی» یا «عقیدۀ آسمانی»
بدون عبور از «پُلِ تحقیق» نمی‌تواند «گُلِ تصدیق» را ببوید.
«عقد یعنی بستن گره» و «نقد،یعنی گسستن گریوه».
«عقد،گره بر گریوه» می‌زند و «نقد،سره را از ناسره»بازمی‌شناسد.
اعتقاد،«راه رهایی» و «شاهراه شکوفایی» را می‌بندد.
معتقد،«پژوهیدن را نمی‌شناسد» و از «اندیشیدن می‌هراسد».
«گُلِ باورهای اعتقادی» اگر از «پُلِ داورهای انتقادی» نگذرند،
«خاره‌ای سخت» می‌شوند و «سنگواره‌ای سرسخت».
بیاییم همۀ باورها را از«پُل شک» و «تامُّل محک» بگذرانیم،
تا «آیین الهی» را به «یقین آگاهی» برسانیم.
☘️🌺🍃🌸☘️🌺🍃🌸☘️🌺
گریوه: گردنۀ کوه،پشته،تپّه
