ابوالفضل بابادی شوراب عضو شورای سردبیری با درج یادداشتی در اقتصاددان نوشت : به تازگی سردار حیات مقدم نماینده مردم هندیجان در یک جمع خصوصی در کنار حرفهای بسیار خوبی که البته با لحن خاصی بیان نموده، اعلام کردند که مردم منطقه حوزه انتخابیه شان حاضر به همکاری با اسراییلی ها و استخدام اسراییلی ها در حوزه انتخابیه اش هستند ولی تن به حضور لرها خصوصا لرهای لیکک و لنده نمی دهند.
اول اینکه می خواستم بدانم که از نظر ایشان و همفکران شان، می خواهند از حضور اسراییلی ها در منطقه چه استفاده ای نمایند که از لرها نمی توانند؟ آیا بجز لرها که از فقر و نداری و بیچارگی به عسلویه و ماهشهر و نقاط بد آب و هوا و طاقت فرسای کشور عزیزمان رجوع کرده و علاوه بر دوری از سرزمین مادری خوش آب و هوا، برای لقمه نانی به گستره متنوعی از انواع کارگری ها و فعالیت های سخت و ناگوار اقدام می کنند، مردمی دیگر می توانند، به این کارها اقدام می کنند؟ اگر می‌توانند بسم الله
نکته دوم اینکه منظورشان از اینکه مردم منطقه به همکاری اسراییلی ها راضی ترند تا با لرها؟ کدام مردم منطقه است؟ اکثریت مردم منطقه که لر هستند! و چرا راضی ترند، یعنی لرها از اسراییل که دشمن خونی حکومتی است که ایشان در آن نمایندگی مجلس را یدک می کشد، بدترند؟ چرا چنین تصوری دارند؟
بهر ترتیب بعد از انتشار یافتن بیانات سردار حیات مقدم و واکنش های جامعه لر در گوشه گوشه جغرافیای لر خصوصا لرهای بختیاری، جماعتی از لرهای هندیجان برای تجدید پیمان و معذرت خواهی از آقای حیات مقدم به پیش وی حضور یافتند.
متاسفانه بنده فرصت حضور و معذرت خواهی حضوری از ایشان بابت سخنان ایشان درباره لرها را نداشتم.
همینجا از طریق این نوشته از ایشان معذرت خواهی می نمایم، امیدوارم ما لرها را ببخشاید و اینکه از ایشان توقع یک معذرت خواهی ساده را داشتیم توقع بیجایی بوده است.
مخاطب گرامی، ارسال نظر پیشنهاد و انتقاد نسبت به خبر فوق در بخش ثبت دیدگاه، موجب امتنان است.
ع
