چند سالی است که حضور در گروه های مجازی اجتماعی گوناگونی را در وایبر، لاین، وی‌چت، تانگو و در حال حاضر واتس اپ و تلگرام … را تجربه کرده‌ایم.
اقتصاددان: اما تا چه حد با «اصول و آداب معاشرت شبکه‌ای» یا «نتیکت» آشنا شده و آن ها را به کار گرفته‌ایم؟
«نتیکت» (netiquette) از ترکیب دو واژه شبکه (network) و آداب معاشرت (etiquette) به دست آمده است.
نتیکت، آداب و تشریفات و مجموعه باید‌ها و نباید‌هایی است که در شبکه‌های اجتماعی و ارتباطات وجود دارد که باید مورد توجه قرار گیرند.
هر فعالیتی در شبکه، نتیکت و آداب ویژه خود را دارد:
راه‌اندازی گروه، فراخواندن دوستان، فرستادن مطلب، نوشتن دیدگاه، ارتباط با دیگران و حتی ترک گروه.
اگر این آداب و تشریفات رعایت نشوند، روز به روز به نارضایتی‌ها افزوده شده، شماری گوشه‌گیر و شماری هم صحنه را ترک می‌کنند.
و در نهایت گروه از هدف اصلی دور خواهد شد.
پیشنهاد می‌شود کمی درباره‌ی نتیکت جستجو کنیم و آداب مختلف حضور در گروه‌ها را به یکدیگر یادآوری کنیم.
اصل مهمی در نتیکت وجود دارد و آن این است که ما در برابر هر بایت اینترنتی که از دیگران به خاطر پست‌هایمان مصرف می‌شود، مسئولیم.
چند مثال ساده از رعایت نتیکت:
۱) اضافه نمودن افراد به گروه با هماهنگی قبلی با آن ها.
۲) انعکاس قوانین گروه به اعضاء جدید.
۳) صبور بودن اعضاء جدید در ارسال مطالب در بدو ورود و آشنا شدن با فضای گروه.
۴) ارسال مطالب مرتبط با موضوع و اهداف گروه.
۵) عدم ارسال یا بهتر بگوییم فوروارد مطالب عمومی و غیرقابل استفاده، که در هر گروهی می‌توان آنها را یافت.
۶) انتقال احوال‌پرسی ها و گفتگوهای شخصی به چت‌های خصوصی.
۷) عدم انتشار مطالب فاقد منبع رسمی.
۸) توجه به زمان ارسال مطالب ، قدیمی و تکراری نبودن آنها
۹) رعایت حریم کلیه اقوام، فرهنگ‌ها، زبان‌ها، مذاهب و عقاید.
و نکات دیگری که با کمی جستجو در اینترنت در خصوص نتیکت به آنها می‌رسیم.
امیدوارم با رعایت نتیکت، مطالب گروه را هدفمندتر نماییم
/پ
