به گزارش اقتصاددان به نقل از دنیای اقتصاد  ، به گزارش نیویورک تایمز، وقتی در «ایر فورس وان» از ترامپ در مورد نظرش در خصوص این دیدار پرسش شد، وی برآورد خود را از این دیدار در قالب «۱۲ از ۱۰» اعلام کرد؛ یعنی ۲ امتیاز بالاتر از بالاترین امتیاز (۱۰). او اعلام کرد که چین موافقت کرده تا محدودیت‌های خود بر صادرات «فلزات خاکی کمیاب» را که برای صنایع پیشرفته حیاتی است، برای یک سال به حالت تعلیق درآورد. همچنین، پکن متعهد شد تا اقدامات قوی‌تری برای جلوگیری از صدور مواد اولیه تولید مخدر فنتانیل انجام دهد و در مقابل، آمریکا تعرفه‌های مرتبط با این موضوع را از ۲۰ به ۱۰ درصد کاهش دهد.

ترامپ همچنین با خرسندی از تعهد چین برای خرید «مقادیر عظیمی» از محصولات کشاورزی آمریکا، به‌ویژه سویا، خبر داد و آن را خبری خوب برای کشاورزان آمریکایی دانست. با این حال، این توافق اقتصادی در حالی به دست آمد که تنها دقایقی پیش از دیدار، ترامپ به شکلی غیرمنتظره اعلام کرد که ایالات‌متحده پس از وقفه‌ای بیش از ۳۰ سال، آزمایش‌های سلاح‌های هسته‌ای خود را فورا از سر می‌گیرد. او این تصمیم را واکنشی به آزمایش‌های اخیر روسیه دانست و گفت: «به دلیل برنامه‌های آزمایشی کشورهای دیگر، به وزارت جنگ دستور داده‌ام آزمایش سلاح‌های هسته‌ای ما را بر مبنای برابر آغاز کند.» این اقدام ناگهانی، فشار را بر شی جین‌پینگ، رهبر سومین زرادخانه بزرگ هسته‌ای جهان، پیش از آغاز مذاکرات افزایش داد.

هرچند ترامپ پس از دیدار سعی کرد از موضع خود کوتاه بیاید و بگوید این پیام چین را هدف نگرفته، اما این پس‌زمینه پرتنش، بار دیگر رویکرد بی‌ثبات و غیرقابل پیش‌بینی او در سیاست خارجی را به نمایش گذاشت. این نشست نشان داد که اکنون هر دیدار میان آمریکا و چین تا چه حد بر سرنوشت اقتصاد و امنیت جهانی تاثیرگذار است. با وجود گرمی ظاهری، فضای دیدار جدی‌تر از ملاقات‌های قبلی ترامپ در تور آسیایی‌اش بود. او پیش از این نشست، با اعلام قرارداد فروش موشک به ژاپن و صدور مجوز ساخت زیردریایی هسته‌ای برای کره‌جنوبی، تلاش کرده بود اهرم فشار خود را علیه پکن تقویت کند.

شی جین‌پینگ نیز با احتیاط به این نشست نزدیک شد و ضمن اشاره به وجود اختلاف‌نظرها، روابط دو کشور را به «کشتی غول‌پیکری» تشبیه کرد که برای پرهیز از «چرخه معیوب انتقام‌جویی» نیازمند هدایت مشترک و استوار است. در این گفت‌وگوها، موضوعات حساسی مانند استقلال تایوان مطرح نشد. درباره جنگ اوکراین نیز دو رهبر صرفا توافق کردند که «برای رسیدن به نتیجه‌ای با هم همکاری کنند»، هرچند ترامپ اشاره‌ای به ادامه خرید نفت روسیه توسط چین نکرد. در نهایت، این نشست یک پیروزی آشکار برای دستور کار داخلی و خارجی ترامپ بود؛ او به توافقات تجاری مطلوب خود دست یافت، آن را «موفقیتی بزرگ» خواند و از سفر خود به چین در آوریل آینده خبر داد. با این حال، رویکرد غیرقابل پیش‌بینی او، به‌ویژه در اعلام ناگهانی ازسرگیری آزمایش‌های هسته‌ای، بار دیگر ماهیت بی‌ثبات دیپلماسی او و خطرات بالای نهفته در روابط دو قدرت بزرگ جهانی را به نمایش گذاشت.