گفت: من ایثارگرتر از صداوسیمای میلی خودمان ندیده ام!
گفتم: چه ایثاری کرده است؟
گفت: صداوسیمای ما با وجود کمبود مجری جذّاب و روبه روبودن با بحران مخاطب،برای رسانه های آن سوی آب ها بهترین و جذّاب ترین مُجری ها را تربیت می کند و چون فصل باردهی و ثمربخشی آنان آغاز می شود،ایثارگرانه آنان را در دامان بیگانه می افکند! الان پربیننده ترین برنامه های تلویزیون های آنان توسّط جذّاب ترین مُجری هایی اجرا می شود که دورۀ کارآموزی خودشان را در صداوسیمای خودمان دیده اند!
گفتم: مثلاً؟
گفت: تازه ترین مورد تحویل عادل فردوسی پور بود. طی دو روز و به دنبال انتشار خبر گزارشگری عادل فردوسیپور، شمار فالوئرهای صفحه اینستاگرام فارسی کنفدراسیون فوتبال آسیا که کمتر از سیصد هزار نفر بود حالا به بیش از دو میلیون و سیصد هزار نفر افزایش یافته است!
گفتم: خب! فعلاً برای تلویزیون های آنور آبی که خوب است!
گفت: بله! اگر در ایران مخاطب چندانی ندارد برای آنان مایۀ خیر و برکت است!
می گویند حاج میرزا آقاسی مَرد چاه کَنی را آورده بود تا برایش چاه آبی بکَنَد. او هر چه می کَند به آب نمی رسید. روزی به حاج میرزاآقاسی گفت: هر چه می کَنَم این چاه آب ندارد!
میرزا گفت: خب! اگر برای من آب ندارد ،برای تو که نان دارد!
حالا اگر صداو سیما برای ما خیری ندارد،برای آنان که خوب است!
گفتم: باز هم سیاهنمایی کردی؟!
ع
